28-01-2020 ... It's just a perfect day and I want to spend it with you ! (Oostenrijk, dag 9)
Het vliegtuig taxiet om mij en nog een paar van die Oostenrijkgangers naar Nederland te vliegen.
Voor mij hoeft dat vliegtuig geen moeite te doen om van de grond te komen. Bovendien heeft ‘ ie nog haast ook, want we vertrekken 8 minuten eerder dan gepland. Nou, ja, nu ik toch vertrekken moet, dan maar zo snel mogelijk. Ik heb trouwens in de tijd dat ik op het vliegveld zat te wachten een blogje online gezet. Zo is wachten, geen wachten …..
Net als op de heenweg, zit er niemand op de middelste stoel. Mooi luxe, want dan kan ik normaal typen, zonder kramp in mijn armen te krijgen. De lange jongen op de hoek kan ook wijdbeens zitten. En dat doet die dan ook.
Maar jullie hebben nog een dagje reizen van me tegoed. Ik dacht vanochtend, na het ontbijt, eens gezellig te gaan shoppen. Ik had gisteren een winkel gezien die nogal mijn aandacht trok. Die wilde ik leegplunderen. Was er helemaal klaar voor. Je voelt ‘m al aankomen. GESLOTEN. Hallo jongens, hoeveel weekend hebben jullie nodig? Op zaterdag sluiten jullie ook al om 12.00 uur en gaan jullie nog open op maandag??? Kijk, daarom wil ik er wel wonen. Lekker lui en relaxt land.



En dit is het ...
Nou, had ook effe geen therapie nodig. Oh, wacht, ik ben geen kind. Had er toch niet terecht gekund ...
Maar wat een toffe entree voor zo'n kind zeg. Mits ie bang voor clowns is ....
Goed, weer terug dus en de auto omgekeerd, en de kliko’s bij het hotel volgestouwd. Opgeruimd staat netjes.
Nog een hele dag voor de boeg, ga ik i.p.v. richting Salzburg Vliegveld (20 min. rijden), de andere kant op. Dat werd een rare, maar oh zo leuke rijdag. Ik had een soort van ruim bochie, ver van Salzburg af, gepland. Gewoon om er niet aan te denken dat ik naar huis moest. Ik wilde de plaatsnaam niet op de borden zien. Dus, ging ik richting Gmunden. Daar ben per ongeluk twee keer eerder geweest in het verre verleden. En wilde wel eens zien hoe het er nu was. Destijds vond ik de bergen te laag en dus niet my place to be.
Het zal jullie niet verrassen, dat de bergen niet gegroeid zijn in Gmunden. Ook niet in de breedte. Maar ik herkende het ook allemaal niet meer. Gmunden is namelijk wél gegroeid. Dichtgegroeid. Maar geen ongezellige stad geworden, maar ja, de bergen zijn te laag. Dus doorrrrrr .... Zowel Ebensee als Gmunden liggen aan de Traunsee. Ik had het genoegen dus om langs het meer te rijden. En ondertussen begon ook de zon te schijnen. Beetje laat, zus, want anders had ik nog effe met Katrin naar boven gegaan, maar je moest zo nodig uitslapen vandaag. Gelukkig sliep zonnetje nog bij vertrek in de ochtend, want anders had ik niet gezien wat ik allemaal nog te zien zou krijgen.
Dus doorrrrrrr ….. Nog zoveel mogelijk zien deze dag.
En volgens mij heeft Oostenrijk, net als Engeland, ook een Lake District, want ik reed van het ene meer naar de andere. En door het zonnetje kreeg ik er een voorjaargevoel bij. Alles was groen of bruin (ja, het is wel winter natuurlijk) En het rook heerlijk! Naar bomen. Maar eerlijk gezegd wilde ik de laatste sneeuw nog proeven, maar daar ging het niet meer op lijken. De bergen werden ook steeds lager. Evengoed, was het natuurlijk nog steeds prachtig.
Nou kijk zelf maar ……


Traunsee. Ook bij Ebensee


Gmunden Die berg met sneeuw wilde ik nog graag even op ..... Vandaag nog ...

Lief huisje in het wild ...











En ja hoor, de laatste restjes sneeuw ontdekt. Je ziet het, de zon begint onder te gaan. Op dat moment is het rond 16.00 uur. Dus nog een uur voordat het donker wordt.



It was a perfect day !!
I always want to spend it with you !

En nog even grappig….
Mijn alarm gaat af in het vliegtuig en ik heb het pas in de gaten op het moment dat er wat tumult om me heen ontstond. Twee mannen waren uit hun stoel gekomen om te kijken waar het geluid vandaan kwam en wezen mijn richting uit, maar ik reageerde niet. Ineens hoor ik ook m’n alarm (schiet lekker op als ik m niet hoor), maar laat hem expres aanstaan, want ze hebben echt geen idee waar het vandaan komt.
Té grappig.
Vijf minuten later zet ik m nonchalant uit. De mannen schudden meewarig hun hoofd. En ik lach van binnen.
The Englishman Who Went Up a Hill, but Came Down a Mountain - vpro cinema