In de speeltuin
van mijn gedachten
staat het gras metershoog.
Wie klein is,
wordt niet opgemerkt.

Liefde, Hoop en Vertrouwen
staan op en neer te springen
in de hoop dat je hen ziet.
Maar wie klein is,
wordt niet opgemerkt.

Bij Angst, Stress en Wantrouwen
komt het gras slechts
tot aan de knieën.
Wie groot is,
is heer en meester.

Liefde schreeuwt het uit,
ze wil me redden!
Maar Wantrouwen lacht haar uit.
Want wie groot is,
is heer en meester.

Mijn hoofd tolt,
mijn lichaam wil niet meer.
Ik zit gevangen
in de speeltuin van mijn gedachten,
en de grasmaaier doet het niet


© Katrien Dierick




Loading full article...

Prachtig! Liefde overwint alles. Toch...?!
Mooi. Poetische start ook..speeltuin van mijn gedachten. 
Paola Dank je. Dat was het eerste waar ik aan dacht en dat heb ik dan verder uitgewerkt.
Heel mooi gedicht! Ik hoop dat Liefde je toch gaat redden op de een of andere manier. 
1960-1980 ik hoop het met je mee.
Erg mooi gedicht!