Het is altijd een feest om bij opa Joris te zijn. Dat is niet alleen vanwege het onvermijdelijke stukje taart bij de koffie of limonade, maar opa weet ons ook altijd te verrassen met waargebeurde verhalen. Zijn huis staat vol met allerlei voorwerpen die hij in zijn leven heeft verzameld. Aandenkens van al zijn reizen en avonturen, zo noemt hij. Zelf hebben we meer het idee dat ze allemaal van de rommelmarkt of kringloop komen, maar we wagen het niet iets dergelijks te zeggen. Het is mooi weer, opa zit in de tuin aan zijn tuintafeltje. Inderdaad staat er een flinke taart klaar.
'Zo, zijn jullie daar weer?'
We knikken. Inderdaad, we zijn er.
'Opa,' vraag ik,' wat is dat voor een lang ding, daar voor het raam?'
'O dat,' antwoordt opa na een snelle blik, 'dat is nou een telescoop. Dat is een herinnering aan mijn tijd als ruimtevaarder.'
'Ruimtevaarder?'
'Jazeker. Met raketten naar de maan en naar Mars en zo.'
We proberen ons gezicht in de plooi te houden. Opa als ruimtevaarder!
'Zo herinner ik me die keer dat we voor het eerst contact hadden met marsmannetjes. Weet je wel dat die helemaal niet groen zijn? Ze zijn rood, met hoofden die wel lijken op een overrijpe aardbei. Trouwens, alles is rood daar. De grond, de lucht, en dus ook die marsmannetjes.' Snel neemt hij nog een hap van zijn appeltaart, veegt daarna zijn handen af aan zijn broek en gaat verder. 'Ze zijn heel intelligent, maar het zijn wel een stel rare kwasten hoor. Ze hebben vier armen, wist je dat?'
We schudden ons hoofd. Nee, dat wisten wij nog niet. 'En die armen kunnen ze zelf langer of korter maken, alsof ze van elastiek zijn.'
'Dat kan wel eens handig zijn,' waag ik te zeggen.
Opa kijkt me even aan. 'Nou en of. Ze hoeven niet op stoelen te gaan staan als ze ergens niet bij kunnen, ze strekken gewoon hun armen een stukje verder uit. Het is ook best handig in een restaurant. De ober kan voor de hele tafel tegelijk de borden meenemen.'
'Hebben ze dan ook restaurants?'
'Natuurlijk, en je kunt daar ook met je bankpas betalen. Maar...' en opnieuw kijkt opa ons even strak aan, 'maar ik raad het je niet aan, zo'n Martiaans restaurant.'
'Waarom niet?'
'Ze hebben er alleen gebraden sponk. Niet te vreten, dat spul. En nog erger...'
'Ja?'
'Geen bier, nog geen druppel!'
(c)2020 Hans van Gemert
Dit #steekwoorden #verhaal past in de #schrijfuitdaging van april 2020:
