Haar snauwerige opmerking verwarde mij. Die ijsblauwe ogen waren bijna te eng om in te kijken. Desondanks keek ik haar aan en stak mijn hand uit.
'Sluit de deur achter je.' Terwijl ze dat zei draaide ze zich om en liep de lange gang in. Ik sloot de deur en liep achter haar aan. Ze had er flink de pas in. Ik zag diverse gesloten deuren. Achter één deur klonk muziek. Wat ik hoorde maakte me vrolijk. Sanne stond inmiddels met de deurkruk in haar hand van de allerlaatste deur. Ze deed hem open en ik hoorde haar wat zeggen. Wat ze zei kon ik niet verstaan. Ze liep terug naar mij en stopte naast me. Ze fluisterde in mijn oor. 'Die muziek van de film Ariël de zeemeermin is bewust gekozen. Wij weten dat je deze plaat keigoed vind.'
Dit vervolgverhaal staat op een website. Nog niet alle delen.. Maar je kan in ieder geval de eerste 7 delen vast lezen.
Klik hier voor de landingspagina
140w juni zeemeermin
Hier vind je alle inzendingen en de host van de maand van deze schrijfuitdaging. Klik hier om alle verhalen te lezen. Ze zijn stuk voor stuk de moeite waard.
