"Wat zou hij een leuke vader zijn", zeiden ze vroeger altijd over mijn man. Ik begreep dat wel. Hij had een heel natuurlijke manier van omgaan met kinderen. Die waren altijd dol op hem. Des te moeilijk vond ik het dat het - door een foutje van de natuur aan mijn kant - niet lukte om een kind te krijgen. Zou ik hem ooit als vader zien?
Gelukkig werd onze kinderwens alsnog vervuld. En wat geniet ik ervan hem als vader te zien. Hij is betrokken en empathisch. Hij stoeit, voetbalt, timmert, bouwt boomhutten en vaart. Hij rijdt ze elke doordeweekse avond naar hun sporten. Hij troost. Hij knuffelt. Hij vertelt. Hij leert. Zijn grapjes zijn de leukste, hij kan kietelen als geen ander en hij maakt de lekkerste spaghettisaus.
De vader van mijn kinderen is de liefste.
In de aanloop naar vaderdag schrijf ik elke dag een stukje over een vader in mijn omgeving
