Gerçekten bunu atlatmaya çalışıyorum ama daha da sinirlendiğimi fark ediyorum ve gerçekten ondan kurtulmam gerekiyor. Ekim'den beri, artık evde yaşayamayan bir çocuğa bakıyorum. Bu nasıl çalıştı aşağıda okunabilir:

Aralık ayında gözetim ifadesi telaffuz edildi ve bunun hakkında da biraz yazdım:

Son cümlede, endişelendiğim şeyden biraz bahsettim: “Çünkü ebeveynler artık yasal ve mali açıdan sorumlu hissetmiyorlarsa, örneğin çok hızlı bir şekilde düzenlenmesi gerekecek.” Bazı şeyleri çok garip buluyorum. Garip olan şeylerden biri de birini yerleştirmen ve bir şekilde yapılıyor. Tabii ki, ilk dikkat çocuğa ve ebeveynlere (küçük bir baskı ile gönüllü yerleştirme) ödenir, ancak koruyucu bir aile olmayan bir aileye birini koyarsınız. Buna ağ barınağı deniyor. Ailemle ilgili bir sorun yok ama yine de. Zaman içinde, bunu tekrar inceleyeceksiniz. Güvenli bir aile olup olmadığınızı inceler ve cezai suçlarla ilgili olarak hukuk alanında listelenip listelenmediğinize bakar. Bu iş bittiğinde, sıra yargıcın. Çalışmalara dayanarak, çocuk ve ebeveyn (ler) ile bir konuşma takip eder ve daha sonra bir karar gelir. Bizim durumumuzda, bu bir gözetim oldu ve benimle kalacaktı. Ama dürüst olmam gerekirse, bana hiç sorun olup olmadığı sorulmadı. Şimdi sokak/bir çocuk koymak asla ve ben o bir şans alır önemlidir düşünüyorum ve o benimle istiyorsa o zaman sorun değil ama sonradan ben istedim ya da belki de mümkün olduğunu söylemek daha iyidir kimsenin sorduğunu fark etti. Başlangıçta evde tırmanmaya ve tabii ki onun için bu yüzden tabii ki o kadar uzun süre benimle kalabilir istemiyordu çünkü evin içine çocuğu almak istendi. Onun için bir şeyler düzenlemek ve okul, staj, iş ve rehberlik ile ilgili şeyleri ayarlamak için iletişim kurmak için kendime o kadar el konulmuştu ki bu konuda çok uzun düşünmedim. Bunu belirttim ama aslında her zaman sazların içinde bir yumru ile yollandım. Sorun olmayacağına ve ayarlanacağına güvendim. Kendimi de gönderdim ve bu beni gerçekten rahatsız ediyor.

Beni rahatsız eden ne? Mali kısmı canımı sıkıyor. Düzgün bir isim vereceğim. Mali olarak nasıl gideceğini ilk sorduğumda bana “gönüllü bir yerleştirme ve ebeveynler sorumlu ama onlar “kızgın”, bu yüzden bir şey beklemeniz gerektiğini düşünmüyorum” söylendi. Ebeveynler o beni şaşırttı benimle yaşamak istedim ve onlar da ödemek istemiyorum ve ben de o anda tepki bilmiyordum veba kadar cahil olduğu için ben de o anda. “Çözülecekti” ve ben de buna güveniyordum, güveniyordum. Noel geliyordu ve henüz telaffuz yoktu ve ağacın altında bir hediye istedim ve maddi olarak yerleştirebilmek için her kuruşunu çevirdim. Ayrıca bir yatak, bir yatak, bir dolap ve giysiler olması gerekiyordu. Ben de her şeyi ayarladım ve ayarlayacağına güvendim.

Karardan sonra ve mahkemenin çocuğu yanımda getirdiği anlaşılınca daha fazla soru geldi. Nasıl devam edecek ve finansal olarak nasıl ayarlayacağım? Açıkladığım gibi, hemen aralık ortasında zili çaldım ama bu hiç mantıklı gelmedi. Bir kez daha mali kısmı hakkında belediyenin bayan konuştu ve sonra cevap oldu: “Şimdi Gençlik Bakımı Ofisi'ne gidiyor, artık belediyeden bir şey yapamayız”. NE????? Bu arada, Google'da zamanımı geçirdim ve belediyenin mali katkı sağlayabileceğini ve yapması gerektiğini keşfettim. Sonuçta, onlar sorumluydu. Bir hafta boyunca bakım veya koruyucu beni imzaladı bir aile vasi olmuştur: “Bu planlar bir alımı, biz masaya gidecek nerede, umarım kısa vadede sizin için destek olacak.” Umarım???????????