Ik lig nog in bed als de telefoon gaat, manlief neemt op.
Ik hoor de stem van schoonzoon aan de andere kant van de lijn.
Uit de antwoorden van mijn man begrijp ik dat de kleinkinderen komen.
“heeft ie vergadering?”
“nee, hij is ziek. Of we kunnen oppassen, ik ben zo weg, tennissen”
Ik zucht even diep en kom er dan maar uit.
Dinsdag 3 kleinkinderen, woensdag mantelzorg bij mam, en vandaag wil ik de tuin in.
Ik zit nog aan mijn beschuitje en kopje thee als Reinier met Melanie en Caspar komt.
Caspar is al bijna een jaar en heeft een grijns van oor tot oor voor me.
Melanie reageert alsof ze me maanden niet heeft gezien, ze stormt op me af, “oma!!”
Reinier ziet wit, “ ik voel me niet goed, zo fijn dat we hier kunnen komen,
ik zag er als een berg tegen op om nu alleen met de kinderen te zijn”
Melanie klimt op een stoel en wil tekenen, ze probeert een van onze stiften, die ik toch maar ruil voor de potloden. Caspar pakt het loopwagentje, aan de voorkant zitten knopjes, lampjes en toetsen,
het mooist vind hij de telefoon met draaischijf die “ring, bedankt voor het bellen” blijft herhalen.
Hun vader installeert zich op de bank met een deken.
Zodra Caspar naar bed gaat neem ik Melanie mee naar buiten,
ze helpt met het planten van viooltjes,
we bestuderen een slak die uit zijn huisje kruipt en planten uitjes.
Melanie volgt de instructies braaf op.
We kijken bij de bloeiende appelboom en zitten in het zonnetje bij de vijver op onze knieën naar de vissen te kijken. Ze schrikt van de kikker die wegspringt als we langslopen.
Af en toe is het zonnig en even later waait het weer,
de hangmat die bij de buren jaarrond hangt klappert dan heen en weer,
hij heeft zijn beste tijd gehad en de eens zo vrolijke kleuren zijn flets en vaal.
Tegen het middaguur komt opa die de kleintjes mee neemt om een broodje te halen bij de bakker.
Daarna wordt er gezamenlijk gegeten.
Melanie protesteert als we haar een middagdutje willen laten doen “tuin, tuin” roept ze.
Ik beloof dat we dat weer gaan doen als ze uit bed komt en tevreden gaat ze liggen.
Ik laat de laatste uitjes en koolplantjes staan voor het moment dat ze er uit komt en ga zelf nog wat snoeien en probeer nog een oud klimrekje een beetje bij te spijkeren.
Voor ik het weet zet opa Melanie weer naast me met het emmertje met de uitjes.
Als ik even niet oplet heeft ze de uitjes gepeld, dus doen we daar dit jaar een experiment mee.
Het meisje rent weer heen en weer met een emmertje aarde,
met plantjes en met de plantengieter,
het trappetje op, over het houtsnipper pad, langs de vijver en tot de bijenkasten.
Opa zet Caspar in de box in het zonnetje, zet water op voor de thee en vraagt om munt.
Reinier komt erbij zitten, hij ziet er minder ellendig uit dan toen hij vanmorgen kwam.
Op het terras bij de vijg is het altijd snel warm en heerlijk beschut.
Even genieten we met zijn allen van de thee en wat fruit.
Dan belt Irma, ze stapt op de bus naar de trein.
Haar gezin haalt haar op bij het station.
Even later zwaaien we ze uit.
De poes verlaat haar plek op de trap en durft de huiskamer weer in.
De rust keert terug in het huis van opa en oma.
met dit verhaal doe ik mee aan de schrijfuitdaging van april 2019 van Hans van Gemert. In deze uitdaging worden de volgende steekwoorden gebruikt:
Beschuit, weg, hangmat, bus, vergadering, berg, stift, boom, spijker en draaischijf.
