Schrijfuitdaging april 2019

Ik lig nog in bed als de telefoon gaat, manlief neemt op. 
Ik hoor de stem van schoonzoon aan de andere kant van de lijn. 
Uit de antwoorden van mijn man begrijp ik dat de kleinkinderen komen. 
“heeft ie vergadering?”
 “nee, hij is ziek. Of we kunnen oppassen, ik ben zo weg, tennissen” 
Ik zucht even diep en kom er dan maar uit. 
Dinsdag 3 kleinkinderen, woensdag mantelzorg bij mam, en vandaag wil ik de tuin in.

Ik zit nog aan mijn beschuitje en kopje thee als Reinier met Melanie en Caspar komt. 
Caspar is al bijna een jaar en heeft een grijns van oor tot oor voor me. 
Melanie reageert alsof ze me maanden niet heeft gezien, ze stormt op me af, “oma!!” 
Reinier ziet wit, “ ik voel me niet goed, zo fijn dat we hier kunnen komen, 
ik zag er als een berg tegen op om nu alleen met de kinderen te zijn” 
Melanie klimt op een stoel en wil tekenen, ze probeert een van onze stiften, die ik toch maar ruil voor de potloden. Caspar pakt het loopwagentje, aan de voorkant zitten knopjes, lampjes en toetsen, 
het mooist vind hij de telefoon met draaischijf die “ring,  bedankt voor het bellen” blijft herhalen. 
Hun vader installeert zich op de bank met een deken.

Loading full article...