Als de zee de oorlogherinneringen opslokt

Van de week schreef ik een blog met de titel "Als de natuur de oorlog bedekt" en naar aanleiding daarvan noemde ik in een reactie de bunkers langs de Baltische kust die door de zee worden opgeslokt en dat dit een machtig gezicht is. De herinnering is nog vers maar het is toch al 3 jaar geleden dat ik ze bezocht. Hemeltjelief wat is de tijd snel voorbij gegaan. Ik wilde deze foto's ook met jullie delen om te laten zien dat hoe de aarde zich bekommert om de nalatenschappen waar wij als mensheid niet trots op hoeven te zijn. Dat ons gevoel van onoverwinnelijkheid een illusie is. En dat wij wel kunnen denken dat wij het allemaal bepalen maar dat moedertje Natuur daar toch echt anders over denkt. Met geduld stelt zij orde op zaken. Ik heb even moeten opzoeken waar deze bunkers zich precies bevonden en dat is dus aan de Letse kust.

history
history
history
history
history
Toen moeder aarde goed en wel bestond
Verscheen de mens als laatste ten tonele
Die desondanks zichzelf gerechtigd vond
ingrijpend om zich heen de baas te spelen
Maar toch komt hij in alle eeuwigheid
Niet los van zijn oorspronkelijke bronnen
En schenkt hem zijn omgeving pas profijt
Als die op de vooruitgang wordt herwonnen
Wanneer hij de natuur uit handen geeft
Om zo de oude kringloop te bereiken
Ontdekt de mens dat hij daar deel aan heeft
Hoewel hij nog maar net is komen kijken
Driek van Wissen
20 juni 2005

#history#bunkers#Nature#natuur#zee#letland#milieu#photography#fotografie#geschiedenis #poetry 

Loading full article...