Wat erg dat zo’n arts zijn ‘toegeven’ dan later weer intrekt. Onbegrijpelijk! Vreselijk wat je allemaal hebt moeten meemaken en nog meemaakt. Dat van mij is niet te vergelijken met wat jij hebt, maar ook bij mij ziet men niet dat ik dagelijks pijn heb door de... Show moreWat erg dat zo’n arts zijn ‘toegeven’ dan later weer intrekt. Onbegrijpelijk! Vreselijk wat je allemaal hebt moeten meemaken en nog meemaakt. Dat van mij is niet te vergelijken met wat jij hebt, maar ook bij mij ziet men niet dat ik dagelijks pijn heb door de artrose in mijn nek en rug. Ik werk, ben positief en dan wordt het snel vergeten. Maar ik ben ook snel moe en kan niet meer dan 2 km achter elkaar lopen.
1960-1980 Iedereen zijn ding vind ik gelijk. Net zo erg als je iets overkomt. Of het nou meer of minder is dan een ander. Je hebt er niet om gevraagd. Ja ik herken veel in je met lopen en snel moe
Het leven gaat via de doornen over rozen he..schiet niet echt op allemaalweet ik ook alles wel van en blijven lachen en geen mens heeft door dat er wel eens wat anders achter die glimlach kan zijn
Chantal1972 positief zien te blijven is wel erkennen dat je echt vette pech hebt, maar er toch iets moois van gaat maken, ondanks alle narigheid die naast het mooi licht..knap
Als ik de 'kopjes' van je gemaakte blogjes zie, is het geen kattenpis wat je allemaal is overkomen. Zo jong ook, om met een beperking te leren omgaan. Ik hoop dat je hier op Yoors kunt uitwisselen met je 'lezers'. Maakt het wellicht nog een stukje makkelijker.
Marion's World Lief, geen kattenpis inderdaad. Ik blijf wel altijd zeggen, het is ook hoe je er mee omgaat. De artsen staan versteld over mijn positiviteit en het gevecht tegen dagelijkse(12 jaar) perdnison dat ik op gewicht kan blijven. En zulke berichten maken je nog sterker
Chantal1972 Houden, die positiviteit. Het werkt goed voor je genezing. Maar ik kan me ook voorstellen dat je ook door een dal bent gegaan om deze positiviteit te krijgen?
O ja hoor. Zowel bij mijzelf als bij mijn zoon. Ik heb Neurofibromatose type 1. Hier is redelijk goed mee te leven. Alleen maar een paar vergroeide armen (niet van de buiten kan te zien natuurlijk) een stel vreemde bultjes en vlekjes als je er goed op let en... Show moreO ja hoor. Zowel bij mijzelf als bij mijn zoon. Ik heb Neurofibromatose type 1. Hier is redelijk goed mee te leven. Alleen maar een paar vergroeide armen (niet van de buiten kan te zien natuurlijk) een stel vreemde bultjes en vlekjes als je er goed op let en ik ben sociaal erg onhandig geloof ik. 😉 Zoonlief heeft ASS (autisme) en dat is niet te zien. Gelukkig weet ik dit nu bijna 1 1/2 jaar en kan ik het vertellen als hij lekker zichzelf is en anderen staan vreemd te kijken. Maar als ik alles zo bij jou lees kun je aardig kwarten met wat ik vandaag gelezen heb. (sorry mijn uitdrukking om met wat humor aan te geven dat het best wel veel is.) Dat is niet weinig. Het is niet makkelijk als mensen niet kunnen zien wat er aan de hand is. Dan heb je vaak al snel vervelende opmerkingen. Dan nog eens worstelen hoe je bepaalde dingen "een plek" probeert te geven. Dat is niet echt makkelijk. Ook jouw rugzak is best wel gevuld als ik het zo lees. Als schrijven je helpt doe dit dan. Mij helpt het wel.
Annemiek wat ren verhaal ook van jullie. Ja wat dat betreft stond ik vooraan met uitdelen. Beetje een hebberig typ ben ik 😂. Bedankt voor je reactie Annemiek. Liefs van mij
Ik heb zelf ook lange tijd een "onzichtbare" ziekte gehad en herken je gevecht met de buitenwereld dus goed. Wat een toestand overigens, zoiets na een operatie overhouden. Ziekenhuizen zijn helaas de meest ongezonde omgeving en vele zieken komen thuis met... Show moreIk heb zelf ook lange tijd een "onzichtbare" ziekte gehad en herken je gevecht met de buitenwereld dus goed. Wat een toestand overigens, zoiets na een operatie overhouden. Ziekenhuizen zijn helaas de meest ongezonde omgeving en vele zieken komen thuis met griep of inderdaad zelfs een longontsteking. Zou niet mogen natuurlijk, maar het gebeurt wel!
DiaantjesLife Ja onzichtbare ziektes zijn naar. Ik zit vanaf 2007 nu dus 12 jaar dagelijks aan de prednison. Moet vechten elke dag om op 63 kilo te blijven
Chantal1972 ik slikte morfine en is ook niet echt goed voor de lijn............. maar dat is voorbij en die kilootjes ben ik gelukkig kwijt! Die ziekte ook trouwens hahaha
Ja, als mensen niks zien.... "Je ziet er toch goed uit!?" Een hele hoop onbegrip waar je uiteindelijk leert boven te staan, maar nee leuk is het niet. Sterkte!
Sabrina van den Heuvel Lief van je berichtje. Ja er volgen nog veel meer blogs. Ook kreeg ik een invalide kaart waar ik later nog een blog over schrijf. Dat was helemaal een dingetje...vooral van oudere mensen. Het kan namelijk niet dat je zo een kaart hebt als je jong bent. Ik zoek je op Sabrina en ga je volgen ook. Liefs van mij
Heftig wat jou overkomen is....een medische misser zo te lezen en iets voor de tuchtraad lijkt me...chronisch ziek zijn...ik weet ook helaas wat dat is...heb ook jarenlang tegen een muur aangelopen van reacties dat je aan de buitenkant niks ziet...heel vermoeiend. Mensen hebben geen idee hoe ziek je elke dag bent. Ik wens je heel veel sterkte!
Madeleine Wat lief Madeleine. Dit is helaas een begin blog van een zwaar leven. Dit is nl nog niet alles. Ik ben in 2016 mindervalide gereden,daar later nog een blog over. Ik ben het nog even aan het uitvogelen hier. Mooi dat we bij elkaar herkenning zullen vinden. Ik ga je opzoeken. Liefs van mij