Een verborgen boodschap (deel 4)
Mijn man voelt feilloos aan dat er iets loos is. Kan hij de wrede waarheid aan? Is onze liefde daar tegen bestand?
'Het zijn spoken uit mijn verleden die de achtervolging in hebben gezet.' Ik steek mijn hand in de zak van mijn ochtendjas om de trollbeadbedel tevoorschijn te halen. Mijn vingers tasten het pluizige badstof af. Hoe kan dat nou? De kraal zit er niet meer in. Dan ontdek ik het gat in de voering en speur gelijk de vloer af.
'O jeetje, spoken, lastig hoor.' Er klinkt een zweem van bezorgdheid door in zijn licht ironische stem. De lieverd gelooft niet in het bestaan van dwalende geesten.
'Het is pure symboliek. Wanneer ik het hele verhaal opbiecht, wordt het je duidelijk.' Mijn hart voelt als een ijsklomp, nu is er geen weg terug, de dood of de gladiolen.
