Ondanks mijn fascinatie voor geschiedenis en data zijn mijn tekeningen, in tegenstelling tot al mijn schoolwerk, vaak ongedateerd. De reden is niet dat ik onzorgvuldig ben of vergeetachtig. Het is meer dat ik tekeningen nooit als voltooid zie en soms terugkom op oude (aan)tekeningen om eraan verder te werken.
Zo is het bijna een ‘archeologische’ onderneming wanneer ik mijn tekeningen en aantekeningen bekijk of probeer in te delen naar categorie of thema. Dit is in ieder geval een fragment uit een tekenboekje dat ik begon in mei 2018. Ik zou nog steeds graag een telescoop hebben om de maan en sterren met eigen ogen te kunnen zien! Voorlopig is het bij deze observatie van haar kraters gebleven.
‘Viser la lune, ça me fait pas peur’ ! Dit is een zin uit een liedje van de Franse zangeres Amel Bent die ik erg waardeer en twee jaar geleden vaak luisterde, maar inmiddels door wat andere zangeressen (vrouwen lijken beter te kunnen zingen dan mannen, maar ik dwaal al weer af merk ik…) ‘verdrongen’ is in mijn afspeellijst. Amel heeft naar het schijnt een afwijking van haar stembanden. Afwijkingen pakken soms verassend goed uit, weet je? (misschien dat ik hierover nog eens wat wil schrijven). Mijn ‘afwijking’ voor jou of u is waarschijnlijk dat ik vaak van de hak op de tak lijk te gaan. Ik zeg 'lijk', want er schuilt heel wat meer achter dan men zou vermoeden...
Hoeveel mensen kijken ’s avonds als het donker is omhoog, naar de sterren en … de maan? Soms vraag ik me dit af en besef ik dat het heel onlogisch is dat we deze natuurlijke kalender niet meer gebruiken en sommige mensen een nieuwe tijdrekening hebben bedacht. De cirkel is rond en ... de maan ook!
Fijne avond van,
Nathaniël
#nature #drawings #history#schrijven #write #fotografie#maan #afwijking #music#time#gedachtensprongen #bloggen
