01-01-2020 ... Jij en ik !
Er zou een dag komen waarop we wel weer samen kwamen? Toch?
We wilden toch samen oud worden? Liefde voor later ... als jij jouw verleden verwerkt zou hebben. Toch?
Het contact werd minimaal, maar ik wist dat jij aan me dacht en een soort van bij me was. Ik dacht óók aan jou !
En toen ging ik in september 2019 naar Oostenrijk. Onverwachts. Het móest. Iets in mij zei me dat ik móest.
Zonder jou. Om nieuwe herinneringen te maken, want ik had het wachten opgegeven.
Ik heb met je gepraat bovenop de berg, in de straten waar we gelopen hadden, in het restaurant waar we gegeten hadden, in de auto langs de prachtige vergezichten. Ik heb gehuild en geprobeerd afscheid te nemen, want ik hou toch van jou... of ik het wil of niet.
Ik móest je naam googlen. Mijn móeten is mijn intuïtie. En, oh, wat ben ik blij dat ik 'm herken die intuïtie.
Ik wist dat je me 'gestuurd' had.
Het is een paar dagen voor kerst. Zo intens verdrietig, dat ik mijn grootste en enige liefde van mijn leven heb verloren en ik wist het niet, tot ik je overlijdensadvertentie zag.
Onze harten misschien wel gebroken al die tijd dat we elkaar niet zagen.
Ik 3 hartinfarcten, jij 1.
Maar voor jou was het meteen gedaan.
Al die tijd in Oostenrijk dat ik dacht dat jouw antwoorden mijn gedachten waren, waren écht jouw antwoorden. Ik hoorde je stem, maar dacht dat het hersenspinsels waren, maar je was al aan de overzijde, en ik had geen idee. En toen wist ik ook dat jij me naar Oostenrijk had laten gaan om nieuwe herinneringen te maken. Zodat ik weer van het land ga genieten en mijn toekomst opnieuw ga inrichten, zonder jou.
Nu snap ik ook, waarom ik over drie weekjes weer naar Oostenrijk ga. Samen met jou. Voor de allerlaatste keer.
Nooit meer hoop ... nooit meer wachten op een telefoontje of deurbel ... nooit meer jouw zachte handen in de mijne ... nooit meer jij en ik ...
nooit meer ....
Alles van waarde is weerloos
'Lucebert'
But it's over now
Lay a whisper on my pillow
Leave the winter on the ground
I wake up lonely, this air of silence
Touch me now
And dream away
It must have been love
But it's over now
It must have been good
But I lost it somehow
It must have been love
But it's over now
From the moment we touched
Till the time had run out
Make believing
We're together
That I'm sheltered
By your heart
But in and outside
I turn to water
Like a teardrop
In your palm
And it's a hard
Winter's day
I dream away It must have been love
But it's over now
It was all that I wanted
Now I'm living without
It must have been love
But it's over now
It's where the water flows
It's where the wind blows
The night we almost lost it
Once again we can take the night into tomorrow
Living on feelings
Touching you I feel it all again
Didn't we almost have it all
When love was all we had worth giving?
The ride with you was worth the fall my friend
Loving you makes life worth living
Didn't we almost have it all
The night we held on till the morning
You know you'll never love that way again
Didn't we almost have it all
The way you used to touch me felt so fine
We kept our hearts together down the line
A moment in the soul can last forever
Comfort and keep us
Help me bring the feeling back again
Didn't we almost have it all
When love was all we had worth giving?
The ride with you was worth the fall my friend
Loving you makes life worth living
Didn't we almost have it all
The night we held on till the morning
You know you'll never love that way again
Didn't we almost have it all
Didn't we have the best of times
When love was young and new?
Couldn't we reach inside and find
The world of me and you?
We'll never lose it again
'Cause once you know what love is
You never let it end