Onder het wantrouwen ligt de angst. | Miranda Tabor

Onder het wantrouwen ligt de angst.

Miranda Tabor Follow

3 min read · 05 Mar 2019 · 59

Een citaat uit een artikel van het NRC, maakt een belangrijk onderdeel uit van dit blog.

Via deze link kun je daarnaartoe, maar ik zal er ook een stuk uit citeren. Je kan immers niet onbeperkt gratis hun artikelen lezen. Toch vind ik het belangrijk dat het onder de aandacht komt, natuurlijk. Ook zal ik er nog wat andere blogs bij zetten, die hetzelfde thema behandelen.

Het is een onderwerp dat mij na aan het hart ligt en ik heb daar dan ook een eigen blogger voor gemaakt, waar ik, in de vorm van columns (meestal) dingen benadruk of uitleg. Liefst sla ik ze met hun eigen woorden om de oren. Echter nog veel liever zou ik zien dat kinderen goed worden opgevangen en begeleidt.

Citaat: Jo-Ann, een tengere vrouw van 33 met Rotterdamse tongval, lang sluik haar en getatoeëerde armen, is een goede moeder die leeft voor haar kinderen. Daar zijn alle hulpverleners het over eens. Toch gaat jeugdzorg zich steeds meer met haar leven bemoeien. De reden: ze wordt regelmatig door haar ex in elkaar geslagen. En tikken krijgen waar je kinderen bij zijn is kindermishandeling. Ze moet dat vermijden, heeft een medewerker van meldpunt Veilig Thuis haar gezegd.

Als het op 3 augustus 2018 voor de zesde keer gebeurt, krijgt ze te horen dat ze hulp móet accepteren. Ze ervaart dat als een dreigement: doe je niet wat we zeggen, dan pakken we je kinderen af.

Loading full article...

Yvonne

Ze zoekt hem zelf steeds op. Dat begrijp ik echt niet. Als je voor je kinderen kiest doe je dat niet. Dan blijf je ver weg van hem. Hoe kunnen buitenstaanders op deze manier iemand helpen? Ze zal zelf ook iets aan haar situatie moeten doen. Je kan niet altijd alleen maar naar de ander wijzen.

Miranda Tabor

1960-1980 Karin legt het heel goed uit in het volgende blog;

More replies (12)

Yvonne

Miranda Tabor Ik begrijp dat als iemand hier last van heeft, dat het moeilijk voor diegene is om los van de vader te komen. Het is een soort verslaving. Maar de enige die dit op kan lossen is de moeder zelf door hier hulp voor te zoeken. Als ze het probleem... Show moreMiranda Tabor Ik begrijp dat als iemand hier last van heeft, dat het moeilijk voor diegene is om los van de vader te komen. Het is een soort verslaving. Maar de enige die dit op kan lossen is de moeder zelf door hier hulp voor te zoeken. Als ze het probleem niet onderkent en er niet iets aan gaat doen, begrijp ik dat Jeugdzorg zich zorgen maakt om de kinderen. Je laat kinderen liever ook niet opgroeien bij een drugsverslaafde. Het is natuurlijk heel triest en de moeder kan er niets aan doen, maar zij is wel degene die de situatie kan keren. Alle kinderen horen in een stabiele thuissituatie op te kunnen groeien en als de moeder die niet kan bieden wordt het heel lastig. Hoe triest ook.

Miranda Tabor

1960-1980 Kinderen uit huis plaatsen, straf je hen vooral mee. Natuurlijk ligt de oplossing bij moeders....daar zou hulpverlening (gezamenlijke opname met kinderen) bijvoorbeeld verstandig zijn. Ook moeten er wel degelijk maatregelen getroffen worden, want... Show more1960-1980 Kinderen uit huis plaatsen, straf je hen vooral mee. Natuurlijk ligt de oplossing bij moeders....daar zou hulpverlening (gezamenlijke opname met kinderen) bijvoorbeeld verstandig zijn. Ook moeten er wel degelijk maatregelen getroffen worden, want die man blijft zich ook schuldig maken aan geweld en dient een omgangsverbod te krijgen, of desnoods te worden vastgezet. Moeder versterk je niet door haar alle schuld en verantwoordelijkheid in de schoenen te schuiven, maar door begripvol naast haar te gaan staan, vooral niet te oordelen en haar zelfvertrouwen te versterken, dat zij het heel goed zonder hem kan!

Yvonne

1960-1980 De vraag is ook of moeders voldoende inzicht hebben in hun eigen rol in het geheel. En zijn ze dan gemotiveerd genoeg om iets aan zichzelf te veranderen / in therapie te gaan? Of moet er eerst iets ingrijpends gebeuren, voordat ze daar de noodzaak... Show more1960-1980 De vraag is ook of moeders voldoende inzicht hebben in hun eigen rol in het geheel. En zijn ze dan gemotiveerd genoeg om iets aan zichzelf te veranderen / in therapie te gaan? Of moet er eerst iets ingrijpends gebeuren, voordat ze daar de noodzaak van inzien. Dat vraag ik mij af. Zolang ze alleen naar de vader wijzen, zullen ze misschien hun eigen aandeel (de oorzaak van hem steeds toelaten) niet aanpakken. En dan krijg je dus dat er met uithuisplaatsing wordt gedreigd. Ik denk ook dat Jeugdzorg er als eerste voor de kinderen is. Een moeder kunnen ze niet dwingen in therapie te gaan. Die moet dat zelf willen.

Miranda Tabor

1960-1980 Klopt, het is altijd lastig. Ik kijk, in de eerste plaats vanuit het kind, omdat ik dat kind was. Ik heb geen goed woord over voor de 'zorg' die ik heb gehad van de kinderbescherming, dus als je je afvraagt waar ik beter af zou zijn geweest, dan... Show more1960-1980 Klopt, het is altijd lastig. Ik kijk, in de eerste plaats vanuit het kind, omdat ik dat kind was. Ik heb geen goed woord over voor de 'zorg' die ik heb gehad van de kinderbescherming, dus als je je afvraagt waar ik beter af zou zijn geweest, dan toch echt wel bij mijn moeder, die heb je trouwens ook maar één. Bij de kinderbescherming ben je meestal overgeleverd aan mensen wiens beroep het is en die doen dat 40 uur of zo per week, dat is echt niet te vergelijken met iemand die werkelijk betrokken is en om je geeft. Dwingen doen ze de kinderen wel, want die worden dus uit huis geplaatst en vaak tientallen keren overgeplaatst. Dat kan dan allemaal wel en vergis je niet welk een geweld ze daar tegenkomen en zelfs ondergaan. De situatie thuis is dan niet goed, maar in een instelling, is die nog veel slechter.

Miranda Tabor

Karin van der Straaten Jij bent een enorm krachtige vrouw, dat blijkt maar weer uit je verhaal. Iedere situatie is natuurlijk anders. Ja, 23 jaar TBS zegt zeker genoeg. Fijn dat jij het ook even van die kant belicht. Vanuit moeders kant (ook die van mijn... Show moreKarin van der Straaten Jij bent een enorm krachtige vrouw, dat blijkt maar weer uit je verhaal. Iedere situatie is natuurlijk anders. Ja, 23 jaar TBS zegt zeker genoeg. Fijn dat jij het ook even van die kant belicht. Vanuit moeders kant (ook die van mijn moeder en mijn eigen moederschap) is het een heel ander verhaal dan vanuit het kind. Zij hebben allemaal hun eigen perspectief en dus ook hun eigen werkelijkheid. Mijn moeder heeft in het geheel niet van mijn vader moeten scheiden, want die is overleden toen ik vier jaar was. Daar was de agressor ook niet meer in beeld, maar dat zegt verder niet zoveel, in mijn geval.

Diaantje 🦋

Te gek voor woorden dit! Die ex is de persoon die aangepakt moet worden, ze vraagt hier toch niet om!

Miranda Tabor

DiaantjesLife Precies.... omgekeerde wereld.

marijke

en waarom wordt die ex niet aangepakt hij mishandeld niet zij.

Miranda Tabor

marijke Precies dat vraag ik mij ook af.

More replies (1)

Mieke Van Liefde

Mieke Van Liefde

Dien je klacht in tegen je agressieve ex, dan behandeld jeugdzorg je als destructieve ex, reden om je kids uit huis te gaan plaatsen (onder het motto vechtscheiding). Dien je op een gegeven moment geen klacht meer in, dan is het ook niet goed. Ikzelf werd... Show moreDien je klacht in tegen je agressieve ex, dan behandeld jeugdzorg je als destructieve ex, reden om je kids uit huis te gaan plaatsen (onder het motto vechtscheiding). Dien je op een gegeven moment geen klacht meer in, dan is het ook niet goed. Ikzelf werd door de jeugdrechter aangemaand geen klachten meer in te dienen als er sprake was van stalking, vernielingen, inbraak en dergelijke. Ik was volgens haar een vechtscheiding aan het uitlokken, lol. Jeugdzorg/jongerenwelzijn... weten ze eigenlijk zelf nog wat goed is voor een opgroeiend kind?

Miranda Tabor

Mieke Van Liefde Nee, daar lijkt het niet op. Soms plaats ik nog eens wat, maar ik probeer het ook wel een beetje los te laten. Het is zo aangrijpend, juist omdat het om kinderen gaat.

The Original Enrique

The Original Enrique

Mmm, ik snap het niet goed. Heeft haar ex dan nog sleutels van het huis? Kunnen er geen andere sloten op? De kinderen zouden dit idd niet moeten zien en hulp dient geboden te worden aan Jo-Ann en de kinderen. Daarnaast heeft zij volgens mij ook de plicht om... Show moreMmm, ik snap het niet goed. Heeft haar ex dan nog sleutels van het huis? Kunnen er geen andere sloten op? De kinderen zouden dit idd niet moeten zien en hulp dient geboden te worden aan Jo-Ann en de kinderen. Daarnaast heeft zij volgens mij ook de plicht om hulp te zoeken via huisarts, maatschappelijk werk of dergelijke. Maar ik ken alle feiten ook niet natuurlijk...

Miranda Tabor

The Original Enrique Ik ken alle feiten ook niet. Hier de rest van het artikel, dat schept iets meer duidelijkheid: Hoewel er „geen twijfels bestaan over de opvoedvaardigheden”, besluit een kinderrechter op 27 november 2018 toch om de kinderen onder toe... Show moreThe Original Enrique Ik ken alle feiten ook niet. Hier de rest van het artikel, dat schept iets meer duidelijkheid: Hoewel er „geen twijfels bestaan over de opvoedvaardigheden”, besluit een kinderrechter op 27 november 2018 toch om de kinderen onder toezicht te stellen – een jeugdbeschermer krijgt een deel van het gezag over de kinderen.

Sinds die uitspraak heeft Jo-Ann de jeugdbeschermer niet meer gezien. Hulp is er ook nog steeds niet. De jeugdbeschermer wil wel dat Jo-Ann verhuist. „Het is geen garantie dat ze veilig is, maar dan doen we tenminste wat.”

Dat krijg je dus, zegt Jo-Anns advocaat Reinier Feiner: ze zetten deze moeder onder druk, pakken haar het gezag van haar kinderen deels af, maar hebben haar eigenlijk niks te bieden. „Ze zijn als de dood dat die man die kinderen ooit wat aandoet, en dat onderzoek dan zou uitwijzen dat ze niets hadden gedaan. Nu hebben ze een dossier opgebouwd. Maar wat de staat zou moeten doen, namelijk Jo-Ann beschermen tegen die man, dat gebeurt niet.”

Elke website of folder binnen de jeugdzorg belooft het sámen met ouders en kinderen te doen. Maar in de praktijk heerst wantrouwen. „Ouders worden heel vaak gezien als dreiging die moet worden geneutraliseerd”, zegt een ervaren hulpverlener. „Maar dat zijn ze niet. Ze hebben hulp nodig, omdat zij of hun kinderen het moeilijk hebben.” Net als de meeste collega’s wil deze hulpverlener alleen anoniem praten, uit vrees voor repercussies op het werk. Hun namen zijn bij de redactie bekend.

Onder het wantrouwen van de hulpverleners ligt de angst. Angst om iets te missen, om ooit een dood kind te vinden en daarvan de schuld te krijgen. „Het hangt als een zwaard van Damocles boven de sector”, zegt een onderzoeker van de Raad voor de Kinderbescherming. Iedereen wil „zicht op de veiligheid houden”, een zin die in elk dossier terugkomt.

Dat betekent: bij twijfel ingrijpen. Het paradoxale gevolg is dat er voor schade door onnodig of onzorgvuldig ingrijpen nauwelijks aandacht is.

En omdat veiligheid nooit te garanderen is, heeft de jeugdzorg iets van een fuik. Je komt er wel binnen, maar vertrekken is praktisch onmogelijk.

More replies (3)

The Original Enrique

The Original Enrique

Miranda Tabor Dat is het ook! Wat jij ook zegt; angst ligt eraan ten grondslag en niemand wil zijn/haar vingers er aan branden, zelfs rechters niet, dat zijn natuurlijk ook mensen en ook zij nemen het zekere voor het onzekere. Aan de andere kant; in mijn... Show moreMiranda Tabor Dat is het ook! Wat jij ook zegt; angst ligt eraan ten grondslag en niemand wil zijn/haar vingers er aan branden, zelfs rechters niet, dat zijn natuurlijk ook mensen en ook zij nemen het zekere voor het onzekere. Aan de andere kant; in mijn tijd als kind zijn de signalen wel opgepikt van verwaarlozing maar er werd niks mee gedaan, dat is weer het andere trieste uiterste. Alle partijen dienen serieus genomen te worden. De kinderen op de eerste plaats, de moeder maar ook de vader. (Hoewel de vader voorlopig uit de buurt moet blijven, lijkt me) Ze hebben allemaal een probleem en hebben ook allemaal hulp nodig... Goed dat je hier aandacht aan besteed want kinderen weghalen is niet altijd de juiste keuze!

Marjolein

schrijnend. Typisch voorbeeld van ambtenarij. Ze lijken alleen niet te beseffen dat ze het over kinderen hebben.

Miranda Tabor

Marjolein Dat wordt inderdaad gemakshalve maar even vergeten. En dan naar buiten toe roep-toeteren dat alles altijd in het belang van de kinderen is.

Hans van Gemert

Hans van Gemert

Ze zit eigenlijk in een onmogelijke situatie, begrijp ik.

Miranda Tabor

Hans van Gemert Ja, er worden haar dingen kwalijk genomen, of zij wordt verantwoordelijk gesteld, voor zaken, waar zij niet verantwoordelijk voor is/kan/hoort te zijn.