“Daar komt niets van in huis!”
Sil’s moeder kijkt furieus naar Banter.
De sfeer in het huis was best grimmig.
Toen ze in de thuisdimensie aankwamen had Sil’s moeder al vrij argwanend gekeken naar Dr. Banter.
Ze herkende in de ouwe man nog steeds de jonge avonturier die haar man bij allerlei capriolen had weten te betrekken.
Wat ze trouwens nooit echt had weten te waarderen.
En Sil was uiteraard voornamelijk door haar vader opgevoed, dus dat zij ook snel aangetrokken zou zijn naar het onbekende, kwam niet zo meteen als een verrassing aan.
Doch, het zou niet gebeuren, haar dochter zou geen proefkonijn worden zolang er niet meer was geweten over de gevolgen op lange termijn op humane soorten.
Veel te gevaarlijk, als je bekijkt welke reacties zelfs het dimensiehoppen al kan veroorzaken.
Er was zelfs sprake van coördinaten, waar nog nooit iemand van was teruggekeerd.
Ineens stond Sil op.
Het was tijd om zelf haar leven terug in handen te nemen.
“Mam, ik waardeer je bezorgdheid, maar, dit is wat ik wil. Dit onderzoek is belangrijk.”
“Waarom is het zo belangrijk voor je? Je wacht af tot genoeg proefpersonen de revue zijn gepasseerd en dan kom je gewoon naar hier, naar je familie.”
“Mijn familie? Ik heb nooit van jullie bestaan geweten. Versta me niet verkeerd, ik ben heel blij opeens zussen, broers en een moeder te hebben, maar je kan toch moeilijk verwachten dat ik mijn leven nu ineens opgeef om hier van nul te beginnen? Ik heb altijd in een andere dimensie gewoond, gestudeerd, en…”
“Maar voor vreemde dimensies zonder enige voorkennis zou je dan wel jouw gekende omgeving verlaten? Want dat is toch wat je bedoelt? Niet?”
“Nee mam.”
“Nu moet je met die mam ook niet eens meer afkomen. Doe gewoon wat je wilt, deed je vader ook altijd! En altijd weer wanneer ie zichzelf in de problemen werkte had het wel iets met die man daar te maken!” wees Sil’s moeder richting Banter.
Banter keek gekwetst, Sil’s moeder begon te huilen.
“Dit is niet eerlijk!” riep Sil uit, en ze liep de kamer uit, het huis uit, de natuur in, richting de loods waar ze wat nu al eeuwen geleden leek te zijn, voor het eerst deze dimensie in was geteleporteerd.
Banter keek richting Sil’s moeder.
“Je weet dat dit niet mijn idee is geweest, maar ze is volwassen, en ze lijkt zo hard op haar vader..”
“Dat is het hem net! Ik ben hem net kwijt, zonder afscheid te hebben kunnen nemen, ik wil haar ook niet verliezen.”
“Op deze manier is dat net wat we gaan doen.” Schreeuwde Bruno naar de twee bekvechters.
Niemand had opgemerkt dat Mina terwijl het huis had verlaten.
Haar zus achterna.

Mina volgde rustig het spoor van voetstappen.
Ze wist wel waar Sil heen ging.
Ze voelde dat Sil juist zat.
Ze wist dat zij niet de enige Reborn is geweest die door mam op de wereld was gezet.
Ze wist ook dat zij de enige was die dat besefte.
Ze moest Sil in te zien halen.
Haar waarschuwen.
In de verkeerde dimensie belanden zou haar snel fataal kunnen worden.
En hoewel dit niet de juiste dimensie was voor haar zus.
Waren er veel gevaarlijkere alternatieven.
Ze voelde. Had altijd al geweten. En ze wist waar ze de oplossing kon vinden.

 Vervolg

Loading full article...