Heerlijk avondje is gekomen...
Maar voor Arnolda nog niet, Ze hing bijna letterlijk achter de computer, gehuld in een woondeken van Ikea.
5 december, 16.28u. Bijna Sinterklaasavond.
"Je bent weer lekker aan 't pinnen!" Aldus een bericht van Pinterest. "Ja dat wel", dacht ze. Maar pinnen van haar rekening kon ze niet meer. Arnolda stond diep in de 'rooie cijfers'. Maar voor vanavond wou ze toch een verrassing voor haar zelf maken; een surprise van- en tevens vóór haarzelf. "Ik ga op pad!" Aldus een gniffelende, zwaar overjarige puber. Tenminste, 67 vond ze toch echt nog heel jong. Arnolda liep doelgericht de garage in.
Eerst trok ze haar overall aan. "Zou m'n winterjas al droog zijn? Even voelen... Nou, nog niet helemaal...", mompelde ze tegen haar kat. Toch haalt ze de zeiknatte jas van de waslijn. Nu ze daar toch was, liep ze gelijk door naar haar gereedschapskist. "Steeksleutel 18, geloof ik, een klauwhamer, waterpomptang, ook altijd makkelijk, een busje kruipolie en een snoeischaar. Zo, nu heb ik 't wel... O nee, nog een vuilniszak..." Arnolda trok de deur achter zich dicht, een plas water achterlatend. De kat Geneviève genaamd wou meelopen en zat bijna klem tussen de deur. "Rot toch op kutkat", ze kreeg direct maat 44 onder haar kont. Arnolda stapte in de auto.
Fijn dat het nu zo vroeg donker is. Arnolda arriveerde bij de straatlantaarn waaraan een verkeersbord was bevestigd. "Dit is perfect! Dat rode is wel leuk met Kerst en die witte balk, daar doe ik wel wat groen op met een kaars". Op die manier had ze als Sinterklaas surprise alvast een mooi Kerststukje. Met de zakdoek die ze standaard bij zich droeg, maakte ze de bouten wat schoon en droog. Het licht van de lantaarn was hierbij wel makkelijk maar ze stond ook volledig in het zicht. Het deerde haar niet. Als ze me pakken dan is dat maar zo, vond ze. Sleutel 18 ging erop.
