Ooh gosh.. Do not know what to write words I am short! Respect that you share your experience!❤ Beautifully written! This is not what you wish to anyone and this is really intense to read! Baby has beautiful people in heaven to go to ❤ pff love positivity but here I can only cry about! Strength ❤
I am so sorry to read about your miscarriage. I don't know how that feels but I know the anxiety of going for a check up, doctors shaking their heads and saying you going to loose this baby. Every third day I had to get blood work done so they could check my... Show moreI am so sorry to read about your miscarriage. I don't know how that feels but I know the anxiety of going for a check up, doctors shaking their heads and saying you going to loose this baby. Every third day I had to get blood work done so they could check my HCG levels. And the count wasn't going up. The doctor said to prepare for a miscarriage time after time. It was such a terrible feeling, the days were extra long. This went on for 6 weeks. And then one day I told the doctor I wouldn't be back for blood tests anymore. I waited until I was 8 weeks pregnant then I went to a gynaecologist when I told him about all the blood tests the gp had done he immediately did a scan and there was a beautiful strong heart beat going strong. I noticed the screen said 11 and 3 days, the blood test probably because of the low count had been wrong. I was not 8 weeks but half way to 12 weeks. That 12 week is know for being a "turning week" he also order blood works and he called to say though a lower number than expected he was happy with it. I had another blood drawn a week later and the numbers had tripled. From there things went smoothly until the end, other than her being breach, she was born perfectly healthy. I am greatful every single day because those first few weeks were hell, so I cannot imagine being in your shoes. Thanks for sharing your story.
@Mónica thank you for sharing your story. Those weeks must have been so horrible, being in constant fear. Good that you decided to stop getting tests, as I can imagine it made anxiety even worse. So happy you got a healthy girl and everything worked out in the end 🥰❤️
Heftig verhaal, Tarita. Bijzonder dat je dit zo uitgebreid beschreven hebt. Vraagje: als je in NL woont, weet je dan dat je je kind in kunt schrijven in het BasisRegister Personen?
Met ontroering je verhaal gelezen.....heel veel kracht en sterkte gewenst! Knap en diep respect dat je hier je ervaring met ons wilt... Show moreMet ontroering je verhaal gelezen.....heel veel kracht en sterkte gewenst! Knap en diep respect dat je hier je ervaring met ons wilt delen.....
Ik heb bij mijn derde kind ook met 11 weken een miskraam gehad. Ik was een week op vakantie toen het gebeurde. Ik heb toen ook de verloskundige gebeld en die zei dat het dan vanzelf eruit ging en ik zou een week later bij haar op controle komen voor de echo die al gepland stond. Ik ging een week later erheen en toen bleek dat er nog een kindje in zat. Die werd met 31 weken geboren. Hij heeft het wel gehaald. Achteraf was ik dus in verwachting van een tweeling. Ik moet er nog vaak aan denken aan hoe het zou zijn geweest als het andere kindje nog geleefd had. Was het een jongen, een meisje? Allemaal vragen die onbeantwoord zijn gebleven.
Wow @Madeleine wat een verhaal. Dank je wel dat je dit deelt. Een groot verlies en toch een enorm wonder. Lijkt me zo raar om allebei te ervaren. Ja, je sterrenkindje. Vond het ook bijzonder om al liefde te voelen voor een kindje dat ik nog nooit heb gezien en verlies voor wat er niet zo lang is geweest.
@Tarita Rehm ja ik heb het eigenlijk onder jouw blog voor het eerst verteld buiten mijn eigen gezin om dan... het is wel heel goed om erover te praten en zeker met mensen die het ook hebben meegemaakt. Dat sterkt je, maar het blijft een gevoelig onderwerp... Show more@Tarita Rehm ja ik heb het eigenlijk onder jouw blog voor het eerst verteld buiten mijn eigen gezin om dan... het is wel heel goed om erover te praten en zeker met mensen die het ook hebben meegemaakt. Dat sterkt je, maar het blijft een gevoelig onderwerp dat wel.... sterrenkindje inderdaad....mooi verwoord....zo voelt het voor mij ook dat ergens daar nog een kindje is van mij, ookal was het nog maar 11 weken oud, het was wel een kindje, ookal heb ik die ook niet gezien. Ja je voelt direct liefde, had ik ook. Heb ook heel veel gehuild in die vakantie en ook in de 10 dagen dat ik in het ziekenhuis lag en hoorde hoe kritiek het ook was met het tweede kindje, wat mij eventueel allemaal te wachten stond met de vroeggeboorte. Hij was toch 9 weken te vroeg., maar verrassend zwaar qua gewicht bij de geboorte. Hij zag er ook niet uit als een prematuur. Heel compact en vergeleken met de andere prematuren fors. Wel heel klein, maar niet glazig. Heel apart. Hij heeft de eerste weken heel veel dips gehad met de ademhaling, maar gelukkig is alles nog goed gekomen. Maar wel heel heftig om mee te maken. ❤️
@Madeleine wow. Heel blij dat je het hier deelt. Kan mij niet voorstellen hoe veel angst je dan toch gehad hebt in de zwangerschap. Gelukkig was je kindje sterk en heb je nu gelukkig een zoon. Maar het verlies blijft toch altijd bij je van je kindje ❤️
@Tarita Rehm ja ze zeiden dat de bevalling ook makkelijk zou zijn, omdat die klein was, maar het was de zwaarste klus vergeleken met de andere bevallingen, omdat die er helemaal nog niet klaar voor was. Hij zat nog helemaal in de vliezen. Maar ik heb bij... Show more@Tarita Rehm ja ze zeiden dat de bevalling ook makkelijk zou zijn, omdat die klein was, maar het was de zwaarste klus vergeleken met de andere bevallingen, omdat die er helemaal nog niet klaar voor was. Hij zat nog helemaal in de vliezen. Maar ik heb bij alledrie de kinderen altijd wel moeizame zwangerschappen gehad. Veel klachten van hoge bloeddruk, ijzertekort, heel veel bloedingen tussendoor, dat waren vooral angstige momenten. Bij de eerste moest het met een vacuümpomp, want die lag in aangezichtsligging, de tweede, de dochter die geslaagd is zat de navelstreng om de nek en dat ging maar net goed. Bij de laaste zwangerschap was het mentaal heel zwaar om 10 dagen plat te liggen in het ziekenhuis, ik mocht het bed niet af en plat liggen met eten en drinken, anders waren ze bang dat de ontsluiting nog versnelde en hebben ze me drie keer platgegooid om de bevalling tegen te houden, omdat ze het zo lang mogelijk wilde uitstellen. Na de bevalling wilde ze me ook nog een tijdje houden, maar ik heb geweigerd. Ik woonde vlakbij het ziekenhuis en kon geen ziekenhuis meer zien, dus ben gegaan. Daarna nog 3 weken elke dag om de 2 uur voeden in het ziekenhuis en toen mocht hij met de sonde erin mee naar huis. Dan een lange tijd erna komt het besef pas..... en de verwerking....het verlies blijft inderdaad.... ❤️
@Madeleine wat heftig. Dan heb je vast veel angst gehad in je zwangerschappen. Ook heel traumatisch lijkt mij. En dan al je hormonen nog. Heb je dat later nog kunnen verwerken?
@Tarita Rehm ja er waren wel momenten dat ik kon genieten, maar de controles vond ik nooit leuk, omdat er altijd wel iets was, dus dat maakte het heel spannend. Ik heb gelukkig geen depressies gehad, ben wel voor 8 jaar terug een tijdje beeldende therapie... Show more@Tarita Rehm ja er waren wel momenten dat ik kon genieten, maar de controles vond ik nooit leuk, omdat er altijd wel iets was, dus dat maakte het heel spannend. Ik heb gelukkig geen depressies gehad, ben wel voor 8 jaar terug een tijdje beeldende therapie gaan volgen, want ik ben een creatief denker en kan vooral goed praten als er beeldend gewerkt wordt. De huisarts geloofde er in eerste instantie niet in , maar ik bleef volharden dat ik dat nodig had en ze gaf later toe dat het voor mij toch gewerkt heeft. Ik ben met de drie kinderen ook een hele weg afgegaan met ziekenhuis in en uit met ze. En mijn dochter zijn we bijna verloren toen ze twee jaar oud was, doordat ze allergisch bleek te zijn voor anti-epileptica, want ze heeft epilepsie. Ze had 50% om uit de coma te komen en dat heeft ze gehaald. Was een vreselijke zorgelijke tijd, maar als ik haar dan van de week zo zie stralen als ze geslaagd is en hoe ze in het leven staat is ze echt mijn wonder. Het leven kan rare dingen teweeg brengen, die je van tevoren nooit zou bedenken. Een mens is wat dat betreft heel kwetsbaar en sterk tegelijk.
@Madeleine wat hebben jullie veel meegemaakt joh. Dan zie je wat je eigenlijk allemaal aan kan. Goed dat je doorgegaan bent om die therapie te krijgen. Fijn dat het gewerkt heeft. Ja, als je beeldend denkt heb je vaak een andere aanpak nodig. Vaak weet je... Show more@Madeleine wat hebben jullie veel meegemaakt joh. Dan zie je wat je eigenlijk allemaal aan kan. Goed dat je doorgegaan bent om die therapie te krijgen. Fijn dat het gewerkt heeft. Ja, als je beeldend denkt heb je vaak een andere aanpak nodig. Vaak weet je ook gewoon wat je nodig hebt. Ook al zegt iemand anders van niet. Dank je wel voor het delen ❤️
@Tarita Rehm ja klopt, veel meegemaakt.... maar heeft inderdaad gewerkt voor mij en nu acht jaar later pas ik de tools die ik daar geleerd heb nog weleens toe. Ja daar geloof ik ook in dat je als mens in staat bent om naar jezelf te kijken wat jij nodig hebt. Het werkt voor iedereen anders. Graag gedaan! ❤️😘
Dankjewel voor het delen van het verhaal. Bij mij kwam er nadien wel een curettage aan te pas. Zou je zo vriendelijk willen zijn mij (desnoods via PB) de gegevens van de 'geheime club' te bezorgen? Ik zou ook graag lid worden.
@Mieke Van Liefde wat heftig. En het spijt me zo dat jij dit hebt meegemaakt. Je zit al bij de geheime club. Dit zijn wij. Het staat voor de mensen die een miskraam hebben gekregen, maar er bijna niet over praten. En in stilte dit verlies meedragen ❤️
Ooh jeetje.. Weet niet wat ik moet schrijven woorden kom ik tekort! Respect dat je jouw ervaring deelt!❤Mooi geschreven! Dit wens je niemand toe en dit is echt heftig om te lezen! Kindje heeft mooie mensen in de hemel om naar toe te gaan❤ pff hou van positiviteit maar hier kan ik alleen om huilen meis! Sterkte❤
Dat heb je mooi verwoord. Zelf had ik niet de kans om ook maar enig vruchtje te kunnen 'bewaren', de eerste miskraam met 5 weken, bij de 2e stond ik met 11 weken onder de douche in Egypte waar de putjes geen mooi dekseltje hebben maar gewoon een groot... Show moreDat heb je mooi verwoord. Zelf had ik niet de kans om ook maar enig vruchtje te kunnen 'bewaren', de eerste miskraam met 5 weken, bij de 2e stond ik met 11 weken onder de douche in Egypte waar de putjes geen mooi dekseltje hebben maar gewoon een groot gat. Een 3e miskraam volgde binnen de 3 maanden daarop. Zowel in Egypte als in Nederland gecuretteerd. Ondanks dat ik er zelf vrij nuchter onder ben, in die zin, dat ik er in geloof dat het dan zo moet zijn dat je lichaam het vruchtje afstoot, het neemt niet weg dat met name die 2e miskraam me best dwars heeft gezeten vanwege dat putje.... Goed dat je hier aandacht aan besteed. Ik vind dat ieder het recht heeft er mee om te mogen gaan zoals ze zelf willen, en dat niemand dit mag ver- of beoordelen. Sterkte!
Met heel veel interesse gelezen. Ik heb een miskraam meegemaakt met 11 weken. Ik had niemand verteld buiten mijn man dat ik zwanger was. We wilden het echt vertellen nadat we het hartje gehoord hadden. Helaas is dat niet doorgegaan. Soms krijg je fijne... Show moreMet heel veel interesse gelezen. Ik heb een miskraam meegemaakt met 11 weken. Ik had niemand verteld buiten mijn man dat ik zwanger was. We wilden het echt vertellen nadat we het hartje gehoord hadden. Helaas is dat niet doorgegaan. Soms krijg je fijne reacties na een miskraam maar helaas ook hele vervelende, waar je op dat moment niets aan hebt. Het is ingrijpend om mee te maken en jij voelt zelf alleen wat het met je doet. Ik ben een jaar later weer zwanger geworden en kon de eerste maanden er nauwelijks van genieten, pas na de eerste echo had ik toen relatief rust.
Piteke van der Meulen bedankt voor het delen van je verhaal. Fijn om te horen dat je 2e zwangerschap goed is verlopen. Dat is iets waar vrouwen die na een miskraam ook meelopen. Dat wanneer ze weer zwanger worden, ze niet kunnen genieten en in angst zitten.... Show morePiteke van der Meulen bedankt voor het delen van je verhaal. Fijn om te horen dat je 2e zwangerschap goed is verlopen. Dat is iets waar vrouwen die na een miskraam ook meelopen. Dat wanneer ze weer zwanger worden, ze niet kunnen genieten en in angst zitten. En dat is iets waar ik ook aan denk, van hoe zal die zwangerschap gaan lopen. Niemand kan je die garantie geven. Ook al zeggen mensen, maar je kunt in iedergeval wel zwanger worden.
Goed dat je het opgeschreven hebt. Je hebt het heel mooi verwoord. Sterkte met het verwerken ervan. Zelf heb ik vijf jaar in het ziekenhuis gelopen om zwanger te worden en uiteindelijk mijn zoon via IVF gekregen. Dus het is zeker niet vanzelfsprekend om kinderen te krijgen. Het is een groot wonder.
Wat verdrietig zeg, sterkte met de verwerking. zelf herken ik dit ook..ooit de tweelinghelft verloren die toen al 4 en halve maand was..Ilja zou hij gaan heten .. juist gisteravond eens met een broer over gesproken..43 jaar later nota bene en nog verdrietig
Ik schreef er eerder ook al over. Mijn verhaal gaat over 13 verloren kindjes en het hangt idd per gynaecoloog af of ze wel of niet na controle doe. In een vroeg stadium doen ze niet altijd. Complicaties merk je gauw genoeg op. Ik had er persoonlijk niet altijd trek in al die polonaise. Maar snap je wel,
Veronique bedankt voor het delen. Ik heb net je verhaal gelezen. Wat ingrijpend. Ja, ik kan begrijpen na zoveel ervaringen dat je hier niet altijd zin in had.
Wat heb je dit mooi en puur geschreven. Erg goed dat je dit opschijft. Voor jezelf als een deel verwerking maar voor vele andere vrouwen als steun en herkenning. Wat een mooi bijzonder hangertje. ❤Heel veel sterkte met alles.
Het is absoluut heftig. Ik heb zelf een gedeeltelijke miskraam gehad. Mijn dochter had eigenlijk een broertje of zusje gehad, maar blijkbaar was er 1 van de 2 niet sterk genoeg. Goed dat je via die groep steun gevonden hebt en het hier schrijven is ook een... Show moreHet is absoluut heftig. Ik heb zelf een gedeeltelijke miskraam gehad. Mijn dochter had eigenlijk een broertje of zusje gehad, maar blijkbaar was er 1 van de 2 niet sterk genoeg. Goed dat je via die groep steun gevonden hebt en het hier schrijven is ook een hele goede verwerking. Destijds (22 jaar geleden) was dit er nog niet............... je ging gewoon door........ Sterkte met het verwerken en wat een prachtig sierraad ❤️
Dit blijft je een heel leven bij, al krijg je daarna een dozijn kinderen. Ik heb zelf een partiele miskraam gehad (de helft van een tweeling). Destijds waren de echo's nog maar net in gebruik en alleen toegepast bij het vermoeden dat er iets mis was. Ik... Show moreDit blijft je een heel leven bij, al krijg je daarna een dozijn kinderen. Ik heb zelf een partiele miskraam gehad (de helft van een tweeling). Destijds waren de echo's nog maar net in gebruik en alleen toegepast bij het vermoeden dat er iets mis was. Ik kreeg in de 3e maand een miskraam; het verdriet is, zoals jij zelf hebt ervaren, niet te beschrijven. Bij controle had de gynaecoloog een heldere ingeving: het nieuwe echo-apparaat gebruiken (die waren bij lange na niet zo geavanceerd als tegenwoordig, je zal alleen de omtrekken). Toen de dokter riep: 'er zit er nog een, kijk dan!' en de monitor draaide, durfde ik het nauwelijks te geloven: verdriet sloeg om in vreugde. Ik wens je heel veel sterkte toe, bij het verwerkingsproces.
Wat ontzettend heftig.. Wel heel mooi dat je dit bericht hebt gemaakt, want het is een onderwerp waar men niet makkelijk over praat en toch is het zo belangrijk dat het bespreekbaar wordt..Heel veel sterkte met het verwerken
Ik weet nog dat, toen ik een week of tien zwanger was van mijn oudste, ik de gedachte had dat het nu niet meer mocht stoppen, omdat ik er al zo aan gewend was. Je bent gewend aan het idee van het komende kindje, het gezin dat je wordt met zijn drietjes...... Show moreIk weet nog dat, toen ik een week of tien zwanger was van mijn oudste, ik de gedachte had dat het nu niet meer mocht stoppen, omdat ik er al zo aan gewend was. Je bent gewend aan het idee van het komende kindje, het gezin dat je wordt met zijn drietjes... mooi beschreven en veel sterkte. Ik heb nooit een miskraam gehad, maar het schijnt dat 15% van de zwangerschappen erin eindigt.
Ik heb bij mijn derde kind ook met 11 weken een miskraam gehad. Ik was een week op vakantie toen het gebeurde. Ik heb toen ook de verloskundige gebeld en die zei dat het dan vanzelf eruit ging en ik zou een week later bij haar op controle komen voor de echo die al gepland stond. Ik ging een week later erheen en toen bleek dat er nog een kindje in zat. Die werd met 31 weken geboren. Hij heeft het wel gehaald. Achteraf was ik dus in verwachting van een tweeling. Ik moet er nog vaak aan denken aan hoe het zou zijn geweest als het andere kindje nog geleefd had. Was het een jongen, een meisje? Allemaal vragen die onbeantwoord zijn gebleven.
Miskraam