Schrijven. Ruimte geven aan een van de mooiste dingen die we hebben: onze fantasie.
Het begon voor mij op erg jonge leeftijd met de komst van een echte type-machine. Mijn allereerste miniboekjes gingen over helden uit mijn vroege kindertijd: Wipneus en Pim.
In de zesde klas (groep acht) las ik een taallesje over kinderen die hun eigen schoolkrant oprichtten. Dat deed het hem. Onze school had ook geen schoolkrant, dus ik ging na schooltijd naar onze klasse-onderwijzer, tevens hoofd der school. De man knikte welwillend, natuurlijk mocht ik dat ook. maar uiteraard kon mijn schoolkrant niet worden gestencild en diende deze, staand op een stoel, te worden voorgelezen. Ik verzamelde een 'redactie' (ik was uiteraard zelf de hoofdredacteur) en ging aan het werk met 'De Schoolbazuin'.
Al snel bleek het enthousiasme van de anderen wat oppervlakkiger dus schreef ik de tien exemplaren grotendeels zelf vol, waaronder het vervolgverhaal, dat ik (geheel in overeenstemming met mijn lees-interesse van dat moment) liet afspelen tussen indianen en cowboys.
Het schrijven smaakte naar meer en ik ging aan de slag met een ander interessegebied: de ruimtevaart. Ik begon aan een langer verhaal 'Karel de Ruimtevaarder'.
In de tweede klas van de middelbare school hadden we een leraar Nederlands die ons verplichte om elke week een stukje te schrijven in ons 'weekschrift'. Het maakte niet uit waarover. Een ideale manier om te werken aan je eigen schrijfstijl in je eigen onderwerpen.
Als onderwijzer voor de klas kwam er van verhalen schrijven niet zoveel, maar ze konden natuurlijk wel verteld worden. Het liefst een verhaal waarvan ik zelf ook nog niet wist hoe het zou gaan lopen, verhalen die vertellend ontstonden. Zo schrijf ik nog steeds graag…
Het internet bood nieuwe kansen. Ik begon met het schrijven van informatieve artikelen op InfoNu.nl en ontdekte Plazilla waar ik verhalen kwijt kon. Ze hadden daar een wekelijkse schrijfuitdaging… Ik kwam er achter hoe leuk dat is!
In januari 2017 kwam ik bij Yoors en al snel begon ik met het schrijven van kleine verhaaltjes – al dan niet in een van de vele schrijfuitdagingen. Dat was al leuk, maar alle feedback maakte het nog veel leuker. Eindelijk begon ik mijn 'schrijvers-ei' wat serieuzer te leggen. Mijn verhaal 'De Wonderballetjes', dat nog zijn oorsprong vond in een van de wekelijkse 'Plazilla-uitdagingen' werd voortgezet en eindelijk werd er een langer verhaal ook werkelijk afgemaakt. Het verhaal staat nog steeds op Yoors, al is het manuscript inmiddels flink uitgebreid en aangepast om het geschikter te maken voor een eventuele uitgave.
In de Yoorsjaren zagen oom Frits en tante Coby het licht. Inmiddels heeft dit illustere tweetal al zoveel avonturen beleefd dat ik ook hier aan een uitgave denk. Dat geldt trouwens ook voor alle andere verhalen. Waarom zou daar niet ooit een verhalenbundel uit voort kunnen komen?
En natuurlijk is daar, ook op Yoors ontstaan, de samenwerking met Katrien en Dana. Met z'n drieën schrijven we onder het pseudoniem 'Rick Gemma' met heel veel plezier. Inmiddels zijn er twee boeken verschenen: 'Ontspoord' en 'Bloedband'. Aan het derde boek wordt druk geschreven en tussendoor hebben we ook aan een verhaal gewerkt – daarover in de toekomst wellicht nog wat meer.
Ook de samenwerking op Yoors met Dewaputra levert inmiddels al een jaar dagelijkse afleveringen van het lang-lopende vervolgverhaal op.
Je ziet, schrijven heeft er bij mij altijd wel op de een of andere manier bij gehoord. Maar pas de laatste jaren komt het echt naar buiten. Ik ben van plan er ook nog lang mee door te gaan!
(c)2019 Hans van Gemert
Geschreven naar aanleiding van deze uitdaging van Marie:
